Rust op het plein

Eerst de foto’s:

     

Het Museumplein in Amsterdam is geen echt plein meer. Een plein, dan denk ik aan tegels en stenen. Het Museumplein heeft dat allang niet meer. Er staan bomen, is er een vijver en er zijn paden; alleen de naam herinnert nog aan hoe ‘t was. Ooit was het Museumplein de kortste racebaan van Nederland. Dat is niet meer.

Soms heerst er tussen de bomen een relatieve rust. Op een mooie herfstdag doet ook de zon mee. Dan is ‘t een prachtige plaats om rust te vinden. In de zomer is dat anders en ook in hartje winter, want dan wordt de vijver omgetoverd tot ijsbaan en staan er stalletjes met koek, zopie en schaatsen en is er veel muziek.

Maar vandaag is er zonnige herfstrust op het Museumplein.

The Image as Burden

Eerst maar wat foto’s.

Er is veel om te doen. En ik bedoel niet de Zwarte Pietdiscussie die hele families splijt; ik bedoel de expositie 'The Image as Burden', de expositie van Marlene Dumas in het Stedelijk Museum. Het werk van Dumas heeft me nooit onberoerd gelaten en dat gaat voor deze expositie helemaal op! Het werk is controversieel, de één vindt het prachtig en de ander vindt het niks, een tussenweg lijkt er niet te zijn. En dat is jammer, want als je de moed hebt om je geest helemaal open te... zetten en de werken bezit van je te laten nemen kom je in een 'gelaagde' wereld terecht die confronteert, vaak ontroert, in ieder geval diep in je doordringt en je lang vasthoudt. Algemeenheden als 'mooi' of 'lelijk'? Weg ermee, te beperkt. Ze belemmeren alleen. Sta open, laat de schilderijen hun werk in je geest doen en je verlaat het Museum in verrijkte staat (sommigen misschien zelfs in staat van verlichting).

De bovenstaande foto’s komen uit de expositie. Hieronder nog een paar.

Volledig album bekijken

Klein doek op grote witte wand: gewaagde schoonheid!

Sound of Silence

Niet Simon & Garfunkel, maar CODA Museum in Apeldoorn. Het is het thema van een expositie die de moeite waard is. Volgens de aankondiging geeft de expo de bezoekers de gelegenheid aan het geluid van alledag te ontsnappen. Nou is dat relatief als ‘t een drukke dag is. Niet alleen de museumruimte is druk, ook het restaurant zit vrijwel vol. Dus dat ontsnappen aan de drukte van alledag kan ik hier wel vergeten!

Vandaag ben ik hier voor de tweede keer. En als ik ‘t vergelijk met het eerste - veel rustiger –bezoek, dan heeft dat mijn grote voorkeur. Vandaag kan ik me nauwelijks concentreren op de werken. En die werken zijn de moeite waard.

15 kunstenaars uit binnen en buitenland laten hun werk zien. Van fotowerken via video naar geschilderd werk.

Volledig album bekijken

Vooral de video’s houden me vast. Meestal heb ik geen geduld voor filmpjes, maar in dit geval blijven ze me boeien. Levi van Veluw met zijn video’s van imploderende installaties zijn tergend van schoonheid!
En dat gaat ook op voor de video ‘Stream’ van Ruben Bellinkx. Je blijft staren de onafzienbare stroom water die uit de lamp op de houten tafel klettert. Da’s toch zo mooi in al z’n eenvoud.