Nazomer in Deventer

Terras, koffie, rust, kade, verliefde paartjes, winkelcentrum. Rust in de stad. Nazomer met een aangename temperatuur. En daar zit je dan.

De Brink is verlaten.Een handjevol mensen passeert me op het terras van Hotel Royal Deventer. Aangevuld met een enkele fietser. Ook het op het terras heerst een serene rust. Slechts een enkele luide stem verraadt dat er menselijk leven is. ‘Stagiaires’ is één van de woorden die ik opvang.

Volledig album bekijken

De foto’s zijn in zwart wit. Dat is een keus, die ik maakte om wat afstand te scheppen. Afstand van het nu. Dat vind ik één van de effecten van zwart wit. Afstand en tegelijkertijd ook lichte prikkeling voor extra aandacht. We zijn zo gewend om alles in kleur te bekijken, dat het verdwijnen van kleur een licht vervreemdende prikkeling geeft. Ik wil ‘t geen meerwaarde noemen – wat dikwijls wel gezegd wordt – maar een andere waarde. Zwart wit geeft een foto een andere waarde. Of misschien nog beter, een vervangende waarde. Zwart wit vervangt kleur.

Over het algemeen hou ik erg van drukte, stadse drukte. Niet van de Kalverstraat in Amsterdam; verder graag wat reuring om me heen. Toch is dit ook wel lekker. Misschien heeft dat ook te maken met mijn stemming.

Ik wandel terug naar het station om de reis naar huis te beginnen. Goede reis, wens ik mijzelf en stap in de trein.

Weinig gebeurt, wel op aangename manier de hele middag kunnen ontspannen. Da’s ook erg prettig!

Opschudding in Utrecht

Opschudding is een groot woord, maar er gaat wel wat gebeuren: NoFitState met de voorstelling Bianco is in town! Nu trekken ze door het centrum van de stad om te laten zien dat ze er zijn. De voorstelling wordt geroemd. De Volkskrant schrijft over een 'anarchistische wervelstorm'. Dat geeft verwachtingen een stevige oppepper! Anarchistisch en wervelstorm, wat een mooie combinatie kan dat zijn. NRC schrijft 'het circus rockt tot in de nok'.
Gaan kijken, is mijn logische reactie; alleen da's een beetje lastig. De Botanische Tuinen in Utrecht en 's avonds wil ik wel terug naar Apeldoorn!

Volledig album bekijken

Unseen – fotografiebeurs in Amsterdam

 

Unseen, photo fair in Amsterdam. Morgen - 21`september - de laatste dag. Er is veel fotografie te zien, heel veel fotografie! Galeries uit de hele wereld (van Indonesië, Tokyo tot Paris, Antwerpen en Amsterdam) laten hun beste werk zien. En dat is meer dan de moeite waard. Wat een kwaliteit (Apeldoorn Fotostad valt hierbij helemaal in het niet)! Werk dat in sommige gevallen de fotografie voorbij gaat, de grens van fotografie verlegt. De esthetiek van een foto is niet meer dan het lokkertje om... je aandacht te trekken, om je te laten kijken en dan begint het feest pas goed. Je gaat dan a.h.w. door de foto om achter de foto een nieuwe wereld en nieuw verhaal te ontdekken. Veel foto's die hier te zien zijn dagen daartoe uit! En dat is ongelofelijk inspirerend! Als je van fotografie houdt en vooral wilt ontdekken hoe fotografie zich ontwikkelt, is het noodzakelijk om Unseen te bezoeken. En dan zijn er ook nog nevenactiviteiten; een boekenmarkt die je laat duizelen, eten & drinken, presentaties. En dat kan nog morgen! Dan is 't voorbij en moet je wachten wat 2015 brengt!

Volledig album bekijken

Open Monumentendag 201

Volledig album bekijken

Het is natuurlijk wel een rommeltje in sommige hallen, maar dat hoort bij een oude fabriek die al jaren niet meer in gebruik is. Oude industriële gebouwen hebben op mij een wonderlijke invloed. Aan de ene kant vind ik ze bedreigend door hun verval en duisternis en aan de andere kant zijn ze ongelofelijk intrigerend. En dat heeft vooral te maken met de geschiedenis; de industriële geschiedenis van de gebouwen. Daar ontkom je niet aan als je door de verschillende hallen sluipt. Hier hebben mensen gezwoegd en geploeterd voor hun bestaan. Hier hebben mensen trots gewerkt aan een product waarin ze geloofden. Een product dat overal op de wereld te koop is en bekend is. Tenminste, dat denk ik.En zelfs als dat niet zo is, is het een fantasie die heel goed past bij de sfeer van de gebouwen. Het is een vorm van levende geschiedenis zonder dat er mensen daadwerkelijk rondlopen. Dat maakt het zo mooi om daar rond te lopen en te fantaseren.
Licht en donker. Misschien zijn deze hallen wel een metafoor voor het bestaan. Ons leven kent lichte en donkere kanten en dat zie ik ook in deze industriële gebouwen. Is dat ook een deel van de fascinatie? Misschien wel.
Dan is een rondgang door de hallen een rondgang door het leven.

Eng in hun donkerte en dat geldt ook voor de donkere kanten van het leven. De zelfkant is donker, net zo donker als sommige hallen. Ik draaf door. Natuurlijk, maar het is de verleiding van de associatie. de ongebreidelde associatie die voortkomt uit mijn fascinatie voor deze gebouwen. Eng en toch met een grote aantrekkingskracht.
Ik loop hier doorheen, maar wel alleen als er ook andere mensen lopen! in m’n eentje? nee, geen denken aan!
Zware deuren die onverwacht in het slot kunnen vallen. Volledige duisternis die alleen door een enkele open deur wordt doorbroken. Valt die deur dicht, dan is het leven voorbij. Dan rest de volledige duisternis. Een duisternis die alle ruimte geeft aan geesten en spoken om ongestoord hun gang te gaan. De hel op aarde?  Misschien wel. Alleen zal ik dat nooit weten. Want ik wacht niet af wat er gebeurt als de deur zich sluit. Voor die tijd ben ik weg!