Van Utrecht naar Rotterdam. In mijn oren Freek de Jonge. En ook gratis, want ik heb de leeftijd bereikt dat je af en toe gratis met de trein mag reizen. Doel van deze reis is de Kunsthal in Rotterdam; daarna zie ik wel weer verder. Overzichtstentoonstelling van het werk van de fotograaf Rene Burri. Bekend geworden door ondermeer – hoe kan het ook anders – foto’s van Che Guevara in Cuba. Reportages voor Magnum. Wat mij bijzonder aanspreekt is dat hij niet het hele verhaal in een foto wil vertellen, maar meerdere foto’s het verhaal laat doen. Dit in tegenstelling tot Cartier Bresson, die juist focust op het beslissende moment; het moment waarop vorm, inhoud en compositie als het ware samenvallen. De expositie laat werk zien vanaf zijn eerste foto als dertienjarige. De expositie is nog tot en met zondag 4 juli zien.
Den Haag drie uur. Ik zie het hoofd van Marc Rutte en realiseer me in het centrum van de kabinetsformatie te staan. Ik de bekende mensen, Dominique van der Heijden, Bram Schilham; het is wachten tot er weer wat gebeurt. Pechtold steekt het Binnenhof over. Ik maak foto’s om wat te doen te hebben. Camera’s maken een halve cirkel om hem heen. Natuurlijk kan ik niet verstaan wat hij zegt. Gaat door een andere deur weer naar binnen. Rust keert weer; journaille zit op de grond en wacht op nieuwe actie. Waarom zien beveiligers er altijd zo sportschoolachtig uit, met kale knikker en zo? Is dat om te imponeren of sporten ze op kosten van de zaak om blijvend te imponeren. Misschien is imponeren wel het halve werk in deze branche.
Ik raak in gesprek met een oudere Haagse Damel; Sonja gaat volgend jaar naar Alexandrie in Egypte verhuizen. Als ik een foto van haar maak en die opstuur en contact houdt ben ik volgend jaar welkom in haar huis. Niks achter zoeken, ze nodigt iedereen uit die belangstelling heeft niet alleen maar tussen de Egyptenaren te zitten. Waarom ga je dan verkassen, als je dat niet wil. Ik heb het haar niet gevraagd. Wel de foto gemaakt en haar e/mailadres genoteerd. Ik mag iedereen meenenen, vrouw, kind, maakt niet uit.
Iedereen vliegt overeind! Actie op komst. Ik heb geluk: Job Cohen komt naar buiten. Hij kijkt zorgelijk, maar dat kan ook van de felle zon komen. Weer hetzelfde patroon van camera´s in een halve cirkel en vragen maar.
Job wandelt weg. Opnieuw keert de rust terug. Voor mij tijd om op pad te gaan naar het Lange Voorhout, waar beelden te ontdekken zijn. Den Haag Sculptuur 2010.
En op de terugreis vloog de trein in brand………….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten