Even weg uit Apeldoorn en daardoor kwam ik terecht in Almelo. Dat lijkt toevalliger dan het is, want het wel mooi om een gepland bezoek aan mijn goede vriend en fotograaf Bert Holtmann (www.bertholtmann.nl). Nu wil het geval, dat Almelo al heel lang ken. In de jaren zestig en het begin van de zeventiger kwam vrijwel dagelijks daar, Vanwege studie. Ik heb nooit het gevoel gehad, dat de stad uitblonk in schoonheid, maar dat kan ook te maken hebben met het geschiedvervalsende karakter van het geheugen.
In ieder geval heeft de stad niet echt moeite gedaan om die indruk ongedaan te maken. Het begint al bij de aankomst met de trein. Het station is in zijn kern nog dezelfde kaalheid van 40 jaar geleden. Het is groter geworden en heeft twee ingangen, maar de kaalheid is gebleven. Mijn gevoelstemperatuur die toch al heel erg laag was werd er niet hoger door. Dat is jammer, want als ik toch op pad bent wil ik ook wat warme inspiratie kunnen meenemen.
Goed, dat was het begin. Een paar minuten wandelen vanaf het station kom je in een akelige nieuwbouw toestand. Een winkelcentrum, door de kou vrijwel uitgestorven. Ik hoop in ieder geval voor de winkeliers maar dat het door de kou komt dat er geen mens te bekennen is.
Misschien zijn kou en recessie ook geen gelukkige combinatie om een winkelcentrum met deze uitstraling te bezoeken.
Gelukkig zijn er ook wel kleine en aantrekkelijke straatjes te vinden. Alleen nu even niet, dat komt een volgende keer als ook de temepratuur wat beter meewerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten