Ik ontdek dit kleine drama als voor de ingang van de expositie sta en mijn doorgng geblokkeerd wordt door een koord. Hè, wat is er aan de hand? En dan zie ik het: een dag te vroeg in het museum.
Zo raak ik verzeild in de Neorealisten (Dick Ket, Raoul Hynckes, Carel Willink, Wim Schumacher). Een Nederlandse stroming die zich in de jaren twintig van de vorige eeuw afkeert van het kubisme en een eigen realistische stijl ontwikkelt. Kan ik snel mee klaar zijn, maar ik heb de tijd.
Zwerf dus door de zalen met neorealisten. het is wel een mooi overzzicht. Gebaseerd op de expositie die in 1960 hier is georganiseerd. Wat is er namelijk aan de hand. Na de oorlog raken de neorealisten uit beeld, omdat het geassocieerd wordt met de Duitse voorliefde voor realistische kunst. Het werk is dus goedkoop en in Arnhem gaat de directie r van uit dat het om een tijdelijke dip gaat. Een groot aantal werken kan goedkoop woren aangekocht en in 1960 is de tijd rijp om een expositie te organiseren.
Fiona Tan. Twee grote videoprojecties. Dezelfde installatie waarmee zij in 2009 Nederland vertegenwoordigt op de Biënnale van Venetië. Uitgangspunt zijn de ontdekkingsreizen van Marco Polo in de dertiende eeuw vanuit Venetië. Titel 'Disorient'. Verschillende werelden, verleden en heden, fictie en werkelijkehid komen samen.
Groot en vermoeiend om naar te kijken! Dat is geen oordeel over de kwaliteit, want die is dik in orde. Ik vind het op dit moment vermoeiend om naar te kijken.
En dan is er koffie. Al moet ik daarvoor wel het museum verlaten en door een andere ingang naar het museumcafé.
Hieronder vier beelden uit de installatie van Fiona Tan.
En dan nog een paar beelden uit de collectie. In het midden Marlène Dumas ('guilt of the privileged' (1988))
en rechts 'peso' uit 2006 van Regina José Galindo.
Dit werk van Dumas is geïnspireerd op een still uit de film 'Et Dieu créa la femme', waarop Brigitte Bardot naakt op het strand ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten