Hoe de marionet hoop geeft 

50 jaar mime- theater en dans van Sjoerd Schwibettus, verzameld in een grote expositie. Laatste dag met performance (Anoushka Wielink), gedichten (Anouk Saleming) en de marionet op zaterdag 13 juli in de Waalse Kerk in Arnhem vanaf 12 uur.

Op de grond liggen houten vormen; ze worden de geboorte van de marionet. Het menselijke dat houterig soepel gaat transformeren naar een marionet.
Het voelt op deze zaterdag als een teken van hoop.

Beetje hoop als sluitstuk van een verontrustende periode van politiek witwassen van onzinnige ideeën, van normaliseren wat niet normaal is en ook nooit normaal gevonden mag worden. Wat kun je doen om de democratie te beschermen tegen interne afbraak. Wat doen we tegen het onheil dat door de verse regering over ons gaat worden uitgestort? Die kunst en kritische ontwikkeling duurder maakt? Misschien ligt daar een taak voor de kunst.
Tegen klimaatverandering kun je iets concreets doen, iets dat je daadwerkelijk het gevoel geeft: ik doe iets zinvols. Je kunt minder vliegen, minder vlees eten, korter gaan douchen. Maar tegen de bedreiging van de democratie en de rechtstaat? ik weet het niet, alert en waakzaam blijven. Waar mogelijk misschien in gesprek gaan.

In ‘Over tirannie’ beschrijft de historicus Timothy Snijder twintig lessen uit de twintigste eeuw. Lessen waardoor we kunnen leren van onze voorouders die hebben meegemaakt hoe de democratie in Europa ten onder ging. Eén van de lessen is: let op gevaarlijke woorden. Een andere les is: gehoorzaam niet bij voorbaat.

De marionet en zijn omgeving geven hoop, als je het wilt zien en voelen.

Foto's bewerkt en afgedrukt op geborsteld aluminium - kriskras door de kerk gecomponeerd - en dat heeft een prachtig effect van beweging. Zwartwit en kleur (zit ook foto van mij tussen).

Ik verstop me achter de camera, dat moet wel anders kan niks laten zien van de foto's, de performances. Concentratie.

Langzaam komt de marionet tot leven. Sjoerd wordt van mens marionet. En laat zich bewegen door de marionettenspeler - de meester - die hem ergens en nergens heen loodst.

De hoop? Alles kan veranderen, van mens kun je marionet worden en terugkeren naar het menszijn. Misschien gelouterd. De hoop is dat zoiets ook in de samenleving kan: veranderen en terug veranderen. Van een nu mogelijk gesloten en onbarmhartige samenleving terug naar een open en gastvrije samenleving. Hoop, beetje hoop.

Ik kruip weg vanachter de camera en er ontstaan mooie gesprekken, over kunst en over gedeelde zorgen. Een mooie middag die terugkijkend hoopvol voelt. Ook dat doen kunst, literatuur, gedichten, dans en dat allemaal op een zaterdagmiddag in de Waalse kerk in Arnhem.

Reis zaterdag 13 juli naar Arnhem en krijg hoop en liefde van de marionet en de foto's mee naar huis. En koop de prachtige koffietafel bladercatalogus.

Maar we moeten wel waakzaam blijven en niet normaal gaan vinden wat niet normaal is!