Sjoerd Buisman in CODA

Ik ben in de afgelopen jaren niet enthousiast geweest over CODA. Regelmatig val ik in nostalgisch verlangen naar het oude Van Reekummuseum. Vergeleken met CODA is dat een klein museum geweest; een deel van de schouwburg dat er aangeplakt leek. Maar oh oh, wat waren er vaak mooie dingen te zien. Grensverleggend is een betere omschrijving. En veel grafisch werk. En sierraden.
Waar is de oude collectie eigenlijk gebleven?
Terug naar CODA anno nu. n 2013 b3n ik inmddels al vake in CODA geweest dan in heel 2012! En niet uit verveling. Het lijkt alsof het museum vast besloten is om boven zichzelf uit te stijgen. 'Russische Kunst na de Perestroijka', het houten speelgoed dat in sanatorium Berg & Bosch is ontworpen en gemaakt en dan nu Sjoerd Buisman.
Dit is andere koek dan de door iedereen die een penseel kan vasthouden geschilderde portretjes van Máxima of een serie theepotjes!
Buisman doet permanent onderzoek naar natuurlijke groeiprocessen. Al vanaf de jaren zestig tekent, fotografeert, analyseert en experimenteert hij. Wat gebeurt er als je een plant op z'n kop hangt of een jonge boom horizontaal plant?
De resulteten van dit onderzoek verwerkt hij op allerlei manieren. In zijn tekeningen, in zijn foto's, in zijn sculpturen. Dat maakt deze expo interessant: het is een eenheid in verscheidenheid. De werken vloeien logisch uit elkaar voort. Het levert een mooi traject om te bewandelen.
Wel raar dat de expositie gespleten wordt door het werk van Pieter Puype, van de kwartjesfontein. Als een grote donkere splijtzwam duwt dat werk zich door het universum van Buisman.