“Goeiemorgen”, klinkt het in de grote hal. Ik voel me direct welkom! Persoonlijke aandacht is een positieve stimulans; niks nieuws natuurlijk. Ook het intentie- experiment van Karin (waarbij rijstpotten met een verschillende intentie werden toegesproken) in november 2010 liet dat al zien. Is ook beschreven in een van m’n blogjes. Kortom, ik kom prettig binnen!
Van Abbemuseum laat prachtige dingen zien! Twee zalen met aankopen uit de geschiedenis van het museum. En dat niet alleen, bij ieder werk ligt een map en in die map zit het extraatje verborgen. Bladerend door de map ontdek je de aankoopgeschiedenis van het werk. De facturen, de correspondentie, de verzekeringshistorie! Het laat zien wat er moet gebeuren voor het aan de muur van het museum hangt. En dat is fascinerend, niet alleen omdat je de waarde in rap tempo ziet stijgen.
Maar mijn echte verrukking gaat naar Lissitzky! ‘De overwinning op de zon’, zijn futuristische opera die in 1913 voor het eerst in St. Petersburg werd opgevoerd. De expo van zijn werk is opgebouwd rond deze opera. Nou heb ik een zwak voor de oude communisten en Lissitzky past daarbij. Van kunstenaar die nabootst tot architect die construeert wat voor de samenleving belangrijk is. In de visie van Lissitzky is de architect de belangrijkste vormgever. Je ziet dat terug is zijn eigen constructies.
Het was een reislustig typ, had contacten door heel Europa. Werkte samen met Theo van Doesburg, Malevitsj, Hans Arp. Eigenlijk met iedereen die in die tijd van vernieuwing toe deed. Veelzijdig ook. Fotograaf, schilder, architect, grafisch vormgever.
Als ik probeer te omschrijven waarin de ontroering zit, dan rol ik bijna vanzelf naar het grensverleggende karakter van die periode. De eerste 30 jaar van de vorige eeuw. Ook in Rusland (dat zou uitgroeien tot de Sovjet-Unie); er heerste een klimaat dat het voor kunstenaars mogelijk maakte op ontdekkingsreis te gaan naar nieuwe vormen. Het suprematisme, het dadaisme, De Stijl alles komt in deze periode samen en beinvloedt elkaar. In de latere Sovjet-Unie is dat uiteindelijk danig in het gedrang gekomen en resoluut de kop ingedrukt. In de eerste jaren na de revolutie kon het nog en Lissitzky en zijn companen laten dat zien. Ik zie het als een periode waarin de ruimte is gemaakt die uiteindelijk COBRA, Fluxus en alle andere ontwikkelingen heeft mogelijk gemaakt.
Het is verleidelijk om dat te toetsen aan 2011. komt misschien nog wel.
De foto´s dwalen door het museum. De foto van Ayaan Hirschi Ali is uit de videoprojectie van Lidwien van de Ven (Freedom of Expression, de persconferentie naar aanleiding van het verzoek om beveiliging). De foto van de mevrouw met hondje is ook van Lidwien. Het beeld is gerelateerd aan gebeurtenissen die de vorige plaatsvonden: uitgebrande auto’s, een soldaat, een kapot hek. Het verwijst naar een bomaanslag.
Verder werk van Lissitzky en van de nieuwbouw van het museum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten